nie gniewaj się oczu wyrazem
za moje wierszy pisanie
one są duszy obrazem
ty masz w niej wieczne mieszkanie
gdy piórem zaskrobię o świcie
nie mów żem jakiś daleki
wiersze zostaną w zeszycie
ty zostaniesz na wieki
nie myśl gdy żale piszę
że nie ma we mnie radości
poezję lekko kołyszę
ciebie huśtam z miłości
nie smuć się gdy w rozmowie
zamilkną uczucia ciszami
najbardziej siebie wypowiem
galopem między wierszami
tekst świetny, najbardziej ostatnia strofa.
a) celowe działanie,
b) niewiedza gdzie postawić,
c) niewiedza jakich użyć.
Stąd zarzuty, Że ktoś ich używa. Ale pisanie
"strumieniem podświadomości" w poezji nie ma
zastosowania.
Po cóż stawiać przecinki, kropki?
Nie lepiej dać czytelnikowi wolna rękę,by sam mógł przystanąć w miejscu dla siebie najbardziej odpowiednim?
Chciałem napisać z uszanowaniem z nick-ąd,ale za co niby ten szacunek?
Li tylko za retoryczne pytania?
p.s.
Odsyłam do słownika pod hasło: biały wiersz...