Outsider (wiersz)

Na kłodzie rzutem złamanej

Konarze, który pośniedział

W postaci nierozpoznanej

Outsider okrakiem siedział

A przestrzeń wonią go wita

Polana w zieleń wezbrała

Gdy troska złością podszyta

Co z miasta go wyganiała

,,Hej chłopcze, po co te kpiny?''

Tu Błazen, kulejąc wołał

,,Słuchając głosu przyczyny

Próżności nie złączysz koła!''

,,Wtem zamilcz, choć mistrzem byłeś!''

Jokera głos dźwięczał echem

,,Tyś miast budować swą siłę

Zbywałeś wszystko uśmiechem!''

,,Witajcie!'' - głos przytłumiony

Słyszeli ponad chmurami

To Pajac krzyczał ciągniony

Spętany pstrymi sznurami

,,Nie podam ci mojej dłoni

Choć braćmi jesteśmy z matki''

Przed gestem Joker się broni

Wskazując sznurów naddatki

,,Tu popatrz, figur kotwico!

Gdy jaśniej zabłyśnie słonce!''

I Pajac pod rękawicą

Ukazał dłonie krwawiące

,,Ze szczytu w przepaść cię wbili''

Błazen przewracał się prawie

Bo Joker właśnie w tej chwili

Nie trzymał asa w rękawie

,,Mentora, za Błaznem chować''

Wił Pajac się w sznurów bólach

,,Tyś umiał, miast krytykować

Lizałeś podeszwy Króla!''

,,My śmiechem tylko złączeni...''

Nieśmiale Joker bałakał

Pajac w kukiełkę się zmienił

A Błazen cicho zapłakał

Gdy łuna mgiełkę przegnała

Wciąż tkwili w milczenia chłodzie

A obok bryła czerniała

Outsider kipiał na kłodzie

,,Hej chłopcze, nie truj się męką

Ja nie dbam o barwy cieni''

To Joker braterską ręką

Wyciągnął asa z kieszeni

Outsider siedział przegniły

Jokera postać się maże

Gdy wstawał z lustra patrzyły

Prócz własnej, jeszcze trzy twarze

Za kłodą lity lśnił beton

Polany tłumiąc koronę

Do miasta udał się przeto

By znaleźć swoją tam stronę