Piękne bywają zakamarki życia

Piękne bywają zakamarki życia
Jak wschody słońca po gwiaździstej nocy
Bywają jednak i poranki mgliste
Kiedy w gęstej bieli toną tylko oczy

Piękne bywają zakamarki życia
Lecz szczęście nie wszystkim chyba przeznaczone
Bo same zakamarki to czasem za mało
Żeby pozasłaniać brzydszą życia stronę

Piękniejsze byłyby te zakamarki
Gdybyśmy tych samych błędów unikali
I mniej więcej po równo przy każdej okazji
Głowami myśleli, a sercami kochali

Bo potem prawdziwe szczęście trzeba by wbrew sobie
Jak zakazane marzenie przenieść z serca do głowy
Tam je zaś skrzętnie tak zakwaterować
Gdzieś w pięknym zakamarku, by nie spędzało snu z powiek