Warsztat

Warsztat to słowo pojęciowe

Co znaczeń tysiąc ma i pół

Nienowe, jednak już kultowe

Warsztat to młotek, piła, stół

Frezer się kłóci ze ślusarzem

Kowal już młotem swym powala

Tokarz potyka ze stolarzem

Lecz każdy warsztat swój zachwala

Ja warsztat własny zbudowałem

Półki, narzędzi tu niemało

A półki z tego, co czytałem

Lub, że czytałem się zdawało

Prąd, co ze środka płynie głowy

Gdy włączę, trudno pohamować

Kreować muszę wytwór nowy

Tawotem kpiny też smarować

Twornicę więc przewinąć muszę

Neologizmem ponazwajać

Wonią rutyny się nie duszę

A wkręt liryzmu ma upajać

Powoli skręcam skrzynię nie-wymiarów

Prześmiewczy hebel odłupuje wiór satyry

Codzienność gdy gruntuję farbą czarów

Głupotę, zawiść ja w kanału spuszczę wiry

Metaforą kształt łamię

Epitetem poplamią

A przerzutnią moresu

Uczę żądny sukcesu

ściany na biało

biała podłoga

a sufit niekiedy

zdeptany będzie

biel się roznosi i na tle migocze

mam nadzieję

Dużo bieli

      więc

na biało?

na biało!

Na biało?

na Biało!

wszystko jedno kochany, na biało!

Rymarz mnie nauczył rymów

Wers już na wersalce leży

Sylab gwint, więc autor mierzy

I gnie blachę pięknych wymów

Retorykę zabejcuję

Potem nastrój sobie spawam

A uczucie zwymiaruję

I efektem się napawam

stuk- puk!

przybiję treści

cyk-pyk!

myśli zapięte

szur-szur!

już się pomieści

fach-ciach!

wywieszę pointę

A pamiętaj tu o tym czytelniku młody

Czy  Okonek to Paryż, czy Karlstadt

Że słów znaczeń wszelako różny odmęt wody

Wszak i dziewczę wziąć można na warsztat