krok

mirokozlov

Idziemy

ale dokąd

nieważne

są kroki. Wystukujące

rytm

Dopóki on – towarzysz

nieodzowny. Lęk z czaszki

Twej miarowo wysupłuje

Dopóty

krok mój

będzie

raz

za

razem

Rozgniatał mrówkę

i głaskał każde zirano piasku

mirokozlov

Wiersz · 25 marca 2008

kasienda

o! I to mi się podoba. tekst taki "wojaczkowy" jeśli chodzi o składnie i treść niczego sobie... :)
im dłużej czytam, tym bardziej...

· Zgłoś · 16 lat
Marcin Sierszyński

Dopiero ostatnie dwa wersy pozwoliły się przeczytać. Wcześniej skupienie na samym akcie czytania. Wiesz, ile razy muszę to czytać by dotrzeć do sensu? Tym razem zapis nie wypalił.

· Zgłoś · 16 lat
mirokozlov

no wiesz? może to jakiś problem z percepcją??

· Zgłoś · 16 lat
Marcin Sierszyński

Zignoruję Twoją zupełnie nieadekwatną uwagę i powtórzę prośbę o popracowanie nad zapisem : )

· Zgłoś · 16 lat
Michał Zły Miś

drabinka wkurzać może, ale u Ciebie idzie się przyzwyczaić. Coś mi się wydaje, że ostatnio piszesz lepiej. Fajnie

· Zgłoś · 16 lat
mirokozlov

he, rozumiem, że do tej pory było źle?

· Zgłoś · 16 lat
estel

treść broni zapisu. ciężko zapisać krok, stukanie butów, miarowe, naprzemienne. w jakiś tam sposób to zrobiłeś.

· Zgłoś · 16 lat
aniutekult

Jak dla mnie to ten wiersz jest świetny xD

· Zgłoś · 16 lat
Michał Zły Miś

nie było źle. ale było gorzej. Teraz jest fajnie

· Zgłoś · 16 lat