wspomnienie czereśniowe

w czereśniowym sadzie wiatr cicho przewiewa
radością pachnące godziny zatraceń
zioła napisały co słowik wyśpiewał
a ja za tę arię nostalgią zapłacę

jeszcze się z martwych trawa nie podniosła
wspomina twe stopy choćby jedną chwilę
anioł zamienił dwa pióra na wiosła
a może to pióra anioła zmieniły

promienie wciąż drżące zadają pytanie
głaszcząc skulone pożegnanie zimy
czy z wiatru w oczy coś nam pozostanie
gdy w sad czarowny nagle powrócimy

więc kiedy zbledną wspomnienia we śnie
tak jakby nigdy nic nas nie łączyło
drylując z pestek najsłodsze czereśnie
wydryluj z serca przestarzałą miłość