Pogoda (wiersz)

Przekrzywia łepek, z zaciekawieniem patrząc,
jak krople suną po szkle.
Mruczy coś o Magellanie, wskakując wszędzie tam
gdzie nie powinien i gdzie jeszcze nie był.
Innym razem o Spartakusie, burząc swoimi
łapami spokój i harmonię.
Rzuca cytatami z Cezara,
zaprowadzając hegemonię w moim pokoju.
Pomiaukuje coś o Wandzie Rutkiewicz
wspinając się na szczyty białych firanek.
Nie pije mleka, a w wodzie widzi towarzysza zabaw.
Co dzień zapewnia mi dziesięć prac Heraklesa.
Znoszę to wszystko ze spokojem bo
mój kot jest meteopatą.