kuchenny

patrzę ponad, bo wygodniej.

masz coś w oczach, czego nie potrafię
oswoić, choć będę pierwsza.
słowa jak krzywo zrośnięty obojczyk
ścierają się na krawędziach, szarpią

dłoń czuje nierówności. poczekaj,
rozmasuję. kot zeskakuje z krzesła.
powolnym krokiem zbliża się do stóp
mierząc wzrokiem odległość. proces
łaszenia mamy wspólny.