Weronika (fragment poematu)

Michał Domagalski

Weronika ociera twarz pana Jezusa

a właściwie przykłada tak żeby

odbiło się

to co powinno się odbić

patronka fotografów musi mieć świadomość

kadru

nie przyjdzie

na uroczystość bez

odpowiednio przygotowanego sprzętu

 

ma się tę żyłkę

reportera

Michał Domagalski
Michał Domagalski
Wiersz · 7 kwietnia 2008
anonim
  • szklanka
    to jeden z tych tekstów jakie sprawiają, że wstrzymuję oddech.bardzo dobrze..

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    Michał Zły Miś
    ma się tę żyłkę
    reportera

    tak trochę kolokwialnie to brzmi. Całość OK

    · Zgłoś · 16 lat
  • Marcin Sierszyński
    A mi się podoba. Bardzo dobry wiersz. Trafiłeś w samo sedno.

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Bardzo kolokwialnie. Wiem. Cieszę się, że zostało to zauważone.
    Pozdrawiam!

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    Michał Zły Miś
    aha, to tak miało być? w takim razie okej

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Wbijam głowę w stół (jakbym "Perły z lamusa" prowadził) w podziękowaniu.
    Pozdrawiam.

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    tajemna
    Michale pojechałeś bosko. :) Dla mnie świetne i chętnie przeczytam całość ewentualnie pozostałe "części". Wiążę to z Całunem Turyńskim, chyba to było celem, czy się mylę? :)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Zdarza się, że chustę tzw. św. Weroniki utożsamia się z Całunem Turyńskim, ale z tego co mi wiadomo, to jednak dwie różne relikwie

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    tajemna
    Tak, dwie różne. Czytałam, że największą ciekawostką i sensacją tych relikwii jest podobieństwo wizerunków Chrystusa, a dokładniej, że jest na nich ta sama osoba. Miałam wrażenie że będziesz porównywał to z całunem w dalszej części poematu ale widać mylne :) I podtrzymuję chęć przeczytania całego! :)))

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Może i się pojawi Całun. Kto wie.

    · Zgłoś · 16 lat
Wszystkie komentarze