Ten czas

effata

Co dla świata żyje
z czasem rozrachować się musi
wrzucić do worka zdarzeń
chwile spisane w pamięci
piękne obrazy nieszczęść i radości
własnym podpisem sygnowane

Spacerując przez życie z czasem pod rękę
przyjdzie spocząć na ławce
w dzień nieznany
gdy zielenią zajdzie śnieg

Pytać będą jedni drugich czy zginą...
zginą lecz nie z winy własnej
a niepamięci twojej

effata
effata
Wiersz · 9 kwietnia 2008
anonim
  • mudbrush (brzoza)
    albo to jest neologizm albo mialo być "rozrahować". a zginę z niepamięci swojej ;] dobrze ze "skombakowałeś" ;P

    · Zgłoś · 16 lat
  • mudbrush (brzoza)
    a co do foty na awatarze nie wiedzialem na początku kto to;p moze jakis seryjny morderca?;PP ;]

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    Michał Zły Miś
    rozrahować? jak to rozrahować? No Mudbrush, co Tobi? :) jak już neologizm to przez ''ch'' przecież (rachunek)

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    Michał Zły Miś
    teraz do tekstu:

    sie - się
    sygnowanymi - sygnowane (jak dla mnie, bo podpisy)

    · Zgłoś · 16 lat
  • effata
    szkopuł...zawsze się myle :)

    · Zgłoś · 16 lat
  • mudbrush (brzoza)
    ja nie wiem ale rozrahować, rozrachować to tak jakby rozliczyc się nie? albo ja juz dzis za duzo fajek spalilem;P

    · Zgłoś · 16 lat
  • Marcin Sierszyński
    Nooo wróciłeś z przyzwoitym tekstem : )

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    Michał Zły Miś
    to mudbrush, jak kupowałeś fajki, mogłeś poprosić o raCHunek :)

    (no chyba, że żulone paliłeś)

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    tajemna
    Ostatni wers napisałabym: "a przez niepamięć".
    Ale to szczegół, świetny wiersz, nastrojem bardzo mi spasował... Ładnie zbudowałeś klimat w niedługim tekście. pozdrawiam ;)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Marek Dunat
    dobry powrót ,

    · Zgłoś · 16 lat
Wszystkie komentarze