Moje śliwy (wiersz)

proste rymy , proste skojarzenia . wiersz dla niewybrednych. opis człowieka , który widzi w naturze cząstkę siebie. czy to jednak tekst na 1 strone wywroty - nie wiem . wypowiedzcie się .

Przyroda też warta opisu, zwłaszcza, że to wieki przemawiają:) może nie wybredna jestem, ale na pewno coś innego niż większość wierszy. To poezja spokojna, jest harmonia, nie zawsze trzeba płakać, śmiać się, czy od razu burzyć. Kontemplacja świata też jest ważnym pierwiastkiem. Podoba mi się sama koncepcja i klamry też lubię, ta ładnie zsynchronizowana w wierszu :] Może nie jestem fanką rymów ale z reguły przymykam oczy na szczegóły techniczne, jeżeli wiersz do mnie przemawia, tu się czepić niczego nie mogę.

Cztery śliwy za płotem stoją w białej ciszy
Śpi kret w norze pod nimi śpią też polne myszy


Pierwsza ma trzy ramiona jest w trójcy jedyna
Jedno ramię dla ojca dla wnuka dla syna

te dla mnie najlepsze :>

Mickiewiczowski podział sylab.. myślę, że taki sposób pisania jest sztuką, wielu z nas tego z pewnością nie potrafi. Temat dość ciekawy, rymy brzydkie i płytkie. Ale myślę, że za pilnowanie tych sylab..

Taki trochę Rymkiewicz z 'Zachodu...'. Ogród, skojarzenia religijne (katolickie). Plusem na pewno jest silna konsekwencja w budowaniu dystychów (3, 4, 5, 6). Efekt niszczą niewyszukane rymy. Szkoda, że na całej długości tekstu mamy do czynienia z wierszem zdaniowym (może nie w czystej postaci <sic!>), co może po części wynika z podjętego tematu, może podkreśla spokój i harmonie.
Jeśli jestem przy tematyce: to chyba jednak tekst o czymś więcej, niż o człowieku, który widzi cząstkę siebie w naturze.
Pozdrawiam!