Sadzawka gwiazd

Nawet jesli masz przy sobie coś ostrego
To tylko po to,
by spiłować mój próg bólu.
Łączysz duszę z ciałem,
a ciało zamieniasz w roztopioną krówkę.

Wiosnę zamykasz w szklance
topisz jej palce w chlorowanej wodzie
Odwracasz znaczenie wszystkich rzeczy
W swoją stronę.

Wieczorami prowadzisz tam
gdzie moczymy stopy
w sadzawce gwiazd
Czas płynie w całkowicie odmienny sposób.

Czasem poważniejesz
I zaczynasz rozmowy w stylu
"Gdy mi ciebie zabraknie..."
Wtedy ślepnę głuchnę tracę oddech

Inaczej dotykasz po takich rozmowach