tam niewiara moja

wyschną płotem skrzyżowane dłonie

na bezdechu i na bezdźwięku

w beczce soli jeszcze niezjedzonej

przepłynę rzekę moich własnych lęków

przez łąkę pełną zakwitaniem mleczu

nagi i bosy zaproszę do walca

chwile co chciałem sobą uczłowieczyć

rozprostowaniem środkowego palca

nikt z nas nie jest przecież bez winy

grzechy nożem od ciała oddzielę

ale kiedy już się rozliczymy

zapomnij o mnie kurkiem na kościele

jeśli można cokolwiek odkupić
złamię krzyżem kręgosłup w pokorze
ty od wiary wyklnij biskupie
a ty zostań przy mnie mój boże