czekając na zbawienie wędruję po lesie
wącham kwiatki i przytulam się do drzew
tworząc kształty nazywam po swojemu
nadając im barwy najchętniej w odcieniu zieleni
trzymam w ręku notes
mój ołówek zakreśla
pewne obszary przyzwoitości
poza które nie może przekroczyć
a język przymarza
do zimnej szyby
obserwuję biało- czarne zdjęcie dziewczynki
ubranej w czerwoną sukienkę i żółte buciki
szare liście opadają
zsypuje się śnieg
robi się zimno
ta moja niesenność
zamknięta w obrotach drzwi nieskończonych
moja niesenność
graszyka
Oceń ten tekst
Ocena czytelników:
Niczego sobie+
2 głosy
graszyka
Wiersz
·
19 kwietnia 2008
-
graszyka
jeszcze /szare liście opadają/ kursywą a tak dobrze :) dziękuję
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Marek Dunat
czy dobrze?
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
arkadius_b
słabiutko, wszystko tu takie oczywiste i tchnie banałem prze wytarte klisze i frazy.
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Marek Dunat
napisz tu w miejscu na komentarze swój tekst w postaci jakiej chcesz by był edytowany. nie uważasz ,że słowo ,,granic,, jest zupełnie zbędne ? jeśli wykroczyć poza , to samo przez sie wynika , że poza granice.
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
graszyka
teraz to już całkiem nie tak miało być ech nie wiem jak to zedytować :(
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Marek Dunat
a ja przyczepie sie również do tego :
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Michał Zły Miś
a może bezsenność? ale jak chcesz. Przyczepię się tylko do jednego - za dużo strof porobiłaś, można by co nie co połączyć. Ale jest poprawnie. Pozdrawiam!
·
Zgłoś
·
16 lat temu
Usunięto 1 komentarzpoza które nie może
granic przekroczyć
--- cóż to za stylistyka dziwna? czy nie mogłaś tego napisać np. w 8 wersach i 2 strofkach ? czy 9 w trzech ? po co ta enteroza?