sięgam pamięcią... tam

Latte

pamiętasz świat wybrzmiewał limerykiem

słońcem tamtej strony zieloności

kawą rozgrzewaną dłońmi

licytowaną na łyżeczki cukru

zawsze było ich za dużo

nie lubię ty owszem

szczytem osiągnęliśmy głębię (nie)odejścia

żalem pachnącej orchidei

rosła na słonej wodzie pozostania

nie wybaczymy sobie tego

każde z własnych pobudek

kolejny dzień przynosi nam nowe szanse

i wierzę, że nie skończy się tak jak zawsze*

Oceń ten tekst

Ocena czytelników: Dobry 5 głosów

Latte

Wiersz · 26 kwietnia 2008

Latte

Dzięki hayde i white;)

· Zgłoś · 16 lat temu
whiteshrew

Świetny wiersz, zwłaszcza pierwsza zwrotka :) miło znowu sobie poczytać w twoim kąciku :>

· Zgłoś · 16 lat temu
hayde

Pięknie, pięknie za względu tego, czego się podjęłaś. Wiara czasem naprawdę czyni cuda tylko trzeba jej trochę pomóc - np. wierszem :) A wiersz to dobra broń dla osoby, która potrafi je napisać.

"nie wybaczymy sobie tego
każde z własnych pobudek" - można wybaczyć, gorzej z zapomnieniem.

· Zgłoś · 16 lat temu
Latte

hihi;)))

· Zgłoś · 16 lat temu
Marek Dunat

kurcze nareszcie ! znowu pełno metafor ( erotycznych) ! :) coffeina jaką lubię .

· Zgłoś · 16 lat temu
tajemna

ten fragment:
"kawą rozgrzewaną dłońmi
licytowaną na łyżeczki cukru
zawsze było ich za dużo

nie lubię ty owszem"
oraz:
"nie wybaczymy sobie tego
każde z własnych pobudek"
najlepsze dla mnie :)
Takie do zapamiętania, złapałaś wenę i trzymasz.. :)

· Zgłoś · 16 lat temu
Grzesiek z nick-ąd

pierwsza rewelacja:)))

· Zgłoś · 16 lat temu
Latte

Podzieliłam...

Ps. Śmieszne nie jest ten Szczyrk rzecz jasna...:D

· Zgłoś · 16 lat temu
Michał Zły Miś

''kolejny dzień przynosi nam nowe szanse i wierzę, że nie będzie jak zawsze'' - podzielisz na dwa wersy, bo Ci się trochę przedłużyło... A wiersz interesujący. Pozdrawiam.

PS. Szczyrk coraz bliżej :D

· Zgłoś · 16 lat temu