***

Anityam

 

 

kryją się w mroku zaułkach
otulone przez zimne ściany
nawołując się oddechem
zapełniają puste korytarze
przezorne pajęczych zasadzek
układają łamigłowkę z marzeń
czekając na dotyk 
płaczą cicho zwiedzione złudzeniem
dzieci Słońca
cieszą ich inne zabawy


Anityam
Anityam
Wiersz · 12 maja 2008
anonim