Sonet z Baczyńskim w tle (wiersz)

 Sonet z Baczyńskim w tle

Spełnia się to najgorsze z brzemion nam przydanych

Pośród nocy zrodzone jak sen czarownicy

Wstajemy w ciemność lepką na wozy wsiadamy

Ponaglani ochrypłym wołaniem woźnicy

Czyśmy w nocy samotni czy w życiu zgubieni

Nasze dłonie i myśli czas poskręcał groźny

Mury domów dym zasnuł mgły późnej jesieni

Szepczą nam katastrofą i trwogą dni mroźnych

I na nic tu ucieczka na nic strach człowieczy

Kiedy cienie przychodzą z pisanym wyrokiem

A krzak się spala razem ze stwórcą wszechrzeczy

Człowiekiem który wierzył I dym czarny dusi

A jeszcze było szczęście przed wiekiem przed rokiem

Dziś każdy kto umiera szczęśliwym być musi