Kryształ (wiersz)
Jacek Wojdalski
mętne dni zabraniają klarownej myśli przetrwać i wzrastać
prozą skute oczy, zasypiają nie potrafią przestać
zimna jak stal, niedorzecznie ostra
fatalna struna wolności, pęka na zawsze, na chwile
myśl zaklęta w słowa, język umysłu
milionem jest głodnych spragnionych zmysłów
wydzielają czas w matematycznym szaleństwie
nieznani przybysze z niepokojącym pragnieniem
ręcznie spętani więzami braterstwa
wybrali kryształ poza ziemskim więzieniem
niczego sobie+
3 głosy
przysłano:
29 maja 2008
(historia)
przysłał
Jacek Wojdalski –
29 maja 2008, 21:15
autoryzował
Marcin Sierszyński –
30 maja 2008, 15:14
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Literówka *chwilĘ
Pozdrawiam.
"zimna jak stal, niedorzecznie ostra
fatalna struna wolności"
Jak dla mnie to i końcówka ratuje całość.
Serdeczne śląskie pozdrowienia:).
Znasz stolicę śląska "P........"? :) Stamtąd ślę pozdrowienia :))