Wojownicy światła

to tylko my
pokonani bez reszty
wojownicy światła
 
do dziś kopiemy
głębokie jeziora
zalewamy je pustką
i znowu czekamy
 
to tylko my
rozwaleni i ciężcy
kamieniami obici jak mury
klasztorne bramy
zamknięte na oścież
  
znak białych dni rozbłyśnie
nad starym drzewem
kiedy pocięte zwłoki złożymy
na krzyż i w ofierze
 
wtedy nam zwrócą
skradzione słowa
      
bez reszty straceni
bojownicy woli
            
zabrano nam ciszę
i godność
garściami wyrwano serca
  
rzucone o mur bezlitości
spłynęły ciurkiem