Przytulanki (wiersz)
nesta
Wiem, że nie mam talentu. Możecie mnie mieszać z błotem, a ja i tak będę pisać.
Przytulanki.
Często stare,
Wyblakłe,
Wyświechtane.
Leżą na półkach,
I tylko marzą,
Wspominają,
Płaczą.
Tylko tyle im pozostało.
przysłano:
5 czerwca 2008
(historia)
przysłał
nesta –
5 czerwca 2008, 15:51
autoryzował
Marek Dunat –
5 czerwca 2008, 17:49
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
powtórka tytułu w pierwszym wersie to porażka już na wstępie, rozpoczęcia wersów wielkimi literami, tez się będą czepiać, a tak wyeksponowana pointa nie zachęca do zamyślenia się nad przekazem, bo podałaś ją jak na tacy.