socjodrama (wiersz)

ta sztuka była najtrudniejszą - z ostatnich,

niby o niczym. bo czym specjalnym są banały popełniane w życiu

kolejnymi relacjami, podnoszącymi się wolniej niż upadały,

pijane trzymają się płotu,  który ma opóźnić reakcję  pędzących niechwiejnie win.

dręczących zajadle, bez wytchnienia.

przeznaczeniem, którego nikt nie chciał, 

a przyszło. tak cicho.

przez chwilę było nawet przyjemnie ulec. tylko później.

po przebudzeniu z teatralnego przedstawienia, okazało się, że pomyliliśmy widowisko, 

nie miało być nasze.

opiszą w poradniku jak spada życie po równi pochyłej.

nie będziemy prekursorami,

byli przed nami i po nas przyjdą, powielić te same  błędy.

teraz patrzymy prawdzie w oczy. już czas