melancholijnie **

* z cyklu Ćma

unoszę się pod abażurem starej lampy

ćmę litościwie trzymając na dystans

nie mogę obojętnie patrzeć jak skwierczą

jej skrzydełka zbyt delikatne na bezpośredni

kontakt z czterdziestowatową żarówką
miota się zostawiając na wewnętrznej

stronie dłoni srebrne świadectwo istnienia

melancholijnie unosimy się ćma i ja myląc

kroki i  depcząc sobie po palcach

wieczorem po jej śmierci dokładnie

umyję ręce