niekochaną być muszę
nakładając jedne spodnie
drugie i trzecie
odszedłeś polem, odszedłeś bez słowa
dziękuję
zostawiona cała twoja
na pastwę losu
łudzę się nadzieją, że kiedyś się
uśmiechnie
ono matopeja
Wiersz
·
19 czerwca 2008
-
Marek Dunatni w ząb nie rozumiem . ni w ząb :/· Zgłoś · 16 lat -
estelkto się uśmiechnie? on? to nielogiczne, bo wcześniej zwraca się peelka do niego. nadzieja? to nadzieja się uśmiecha? pozostawione same sobie dwa przecinki - szpecą całość, choć całość to kolejny wierszyk o rozstaniach i w żadnej mierze nie jest lepszy od już powstałych.· Zgłoś · 16 lat
