Jagoda

Gdy jesteś przy mnie,
Czuję, że żyję,
Czuję, że warto...
Gdy mówisz,
Twe słowa są niczym kwiaty,
Których zapach pragnę chłonąć
Całym sobą...
Gdy patrzę na Ciebie,
Widzę Anioła
W ludzkiej postaci
I myślę, że to już Raj upragniony...
Gdy całujesz mnie,
Śmieję się i nic nie mówię,
Choć tak naprawdę pragnę więcej...
A gdy odchodzisz już
W mrok nocy,
Wraz z Tobą gaśnie me Słońce,
Ma nadzieja,
A serce podąża za Tobą...
Staję się wtedy pustą powłoką,
Która czeka, aż ktoś taki jak Ty
Wypełni ją sobą...
A gdy znów przybędziesz,
Pragnienie powraca,
Jak gdybym budził się
Z głębokiego snu
I znów pragnę więcej i więcej
Bo wiem, że znów za chwilę
Odejdziesz i już nigdy nie wrócisz,
Bo odejdziesz do własnego Raju,
Do własnego świata
Z marzeń i snów...
A ja znów będę spał
I czekał
Na kolejnego,
Lecz tym razem
Już mojego własnego
ANIOŁA.

Dedicated to: Jagódka