Żal (wiersz)

Żal

Pozostanie po tobie kilka wspomnień wciąż bledszych

jakaś kartka z zeszytu uśmiech zdjęcia beztroski

słowa echem błądzące między domem i grobem

z matki płaczem zmieszane pod kościoła sklepieniem

I jest ból taki wielki jak gdy serce wyrwane

jak gdy dziecko umiera a rodzice zostają

oszaleli w rozpaczy  tłukąc szklane naczynia

krwią serdeczną swą pisząc  proste słowa o życiu

Tak nie w porę odszedłeś kiedy wszyscy czekali

i wierzyli że jeszcze twoja droga daleka

i że tyle przyniesiesz z niej słów jasnych radością

spojrzeń w siebie rysunków odmian losu na chwilę

Przyjaciele wyrośli po tej stronie otchłani

Są jak dęby nad grobem w krzyż złamane konary