W Bydgoszczy pada

dłonie złożone jak dla Chrystusa

kiedy tak deszcz oddycha szczęściem

w nierozpuszczalnych przebiera fusach

dobrze nam dziś

czy jeszcze lepiej będzie

mały chłopiec niezdarnym człapaniem

spódnicę matki szarpie zawzięcie

każdym spojrzeniem zadaje pytanie

dobrze nam już

czy jeszcze lepiej będzie

dębowe ławki hardością twarde

wciąż pamiętają jak to mieć żołędzie

i powtarzają wędrowcom uparcie

dobrze wam tak

i lepiej już nie będzie

papier niedbale poruszany wiatrem

niesie wspomnienie czekolady wszędzie

na głos powtarzam ulubioną mantrę

dobrze mi jest

i jeszcze lepiej będzie