owo co wy... (wiersz)

atlas na drogę-przepastny
sandał na nogę-za ciasny
i kiść miłości własnej

więcej sobie cenię święty niepokój
niż dobre rady owłosionych
brzoskwiń gnijących na półkach
po kilogramie

bardziej wierzę przydrożnym rowom
niż zgięciu karku w banan
z którego skórka co krok
można upadać w nieskończoność

ciągle jeszcze uśmiecham się
bardziej niż kwaśno dojrzewające
cytryny wyciśnięte do herbaty
po herbacie

i tylko wy jeżyny na rowie
i jeszcze wy maliny po lesie
a najbardziej wy czereśnie
dzikością małe na pustkach

pokarmem od poezji pełnym
dla wędrówki nieposkładanej