zasiłek dla bezowocnych (wiersz)

Świetne... (wyrównaj sobie tylko wersy) :)

Najlepsza pierwsza strofoida. Pierwsze dwie linijki wprowadzają sytuację (co najmniej) łóżkową, podczas której podmiot liryczny (pierwsza osoba liczby pojedynczej świetnie podkreśla intymność sytuacji) zdaje się nudzić. Po chwili dowiadujemy się jednak, że o inne dojście adresata idzie. Tekst robi się poważniejszy i ogólniejszy (niknie pierwsza osoba liczby pojedynczej zamieniając się na liczbę mnogą w 2, 3 i 4 strofoidzie). W pierwszej części dwie dobre przerzutnie: 'dojdziesz/do wniosku' oraz 'popołudniową przerwę/na myślenie' (raczej spodziewalibyśmy się 'na lunch', czy też jakiejś poobiedniej sjesty...

W drugiej zwrotce pojawia się 'nas' wydaje mi się, że w znaczeniu 'ludziom". Ginie gdzieś jednostkowy głos i sytuacja (wg mnie szkoda). Podoba mi się z niej fraza "świadomość własnego egoizmu wypłukuje z nas stal". Może to popołudniowe rozważania adresata (z pierwszej zwrotki)? Może swobodne wywody podmiotu lirycznego?

Trzecią przeczytałem z niebezpieczną dozą obojętności. Poza "kotami czarownic".

Puenta: dwuznaczna. Jak przeważnie u Ciebie: ukazująca pesymistyczny obraz świata. Ciekawa.

Ogólnie wiersz bardzo dobry.

Ogonek w 'lustrując'.

Pozdrawiam!

PS

Ta pierwsza przerzutnia naprawdę wyśmienita.

faktycznie, nie zauważyłam. dziękuję za głębszą interpretację.

Do usług.

Jestem jak najbardziej za i nie mam do czego się przyczepić.

że egzystowanie to tylko chwilowa epidemia
minie wraz z popołudniową przerwą
na myślenie- czego często tak myślę? ekstra fragment.
Michał rozebrał cały wiersz, mi pozostaje przyklasnąć oceną : )

to właśnie jest poezja

Nie ma sensu dłużej trzymać. Średnia mówi sama za siebie. Gratuluję.