letnie przewinienie

Michał Domagalski

Wiersz bardzo wysoko muszę ocenić:
1) Aliteracje:
- w pierwszym wersie "p" pojawia się pięciokrotnie (klasycznie w dwóch pierwszych wyrazach)
- w 4: tu i teraz tłumi
- w innych wersach zastosowane nawet w całkiem inny sposób: patrz. pierwsze dwa wyrazy w 2 i 3 wers (1 strofoida); tłumaczą - tłumi (w analogicznych pozycjach wersów)

2) Przerzutnie (jak zawsze świetne):
- globalne/odrętwienie (w domyśle mamy przecież: ocieplenie)

3) Oniryzm (dość istotny w szklankowych tekstach):
- pojawia się dosłownie poprzez dwa słowa: 'sny' i 'koszmar', ale uzasadnia wiele w tym tekście
- pozwala na budowanie niezależnego świata dla tego tekstu
- wydaje mi się, że czytanie przez pewną dozę oniryzmu pozwala zrozumieć Twoją poetykę, nie tylko tego, tekstu.

To tylko kilka uwag uzasadniających moją ocenę w słupku. Zabiegów interesujących jest o niebo więcej. Ale to może kto inny o nich.

Pozdrawiam!

Marek Dunat

mniej akademicko od szanownego przedmówcy napiszę , że i mnie spodobała się konsekwencja budowania swoich strofek w oparciu może nie o ściśle onirystyczne wizje. ja widzę je jednak bardziej jako kompleksowo ukazane obsesje. przerzutnie - owszem , ale to u Ciebie norma . trochę drażni mnie jednak użycie dość anachronicznego słowa ,,koszta,, zamiast bardziej pasującego tu , uwspółcześnionego ,, koszty,,. w sposób znakomity rekompensuje to puenta i dlatego w zgodzie z sumieniem swoim napełnię szklanke do pełna jasnozielonym światłem .

szklanka

czuję się przepełniona :) jednak słowo 'koszta' występuje celowo, łącząc się z równie anachroniczną wieczerzą.

Marek Dunat

no i w sumie masz racje . niech stracę ,że babskie na wierzchu ( też anachronizm) ;)

zieloneciele

fajnie, fajnie, już któryś raz tu jestem. i będę jeszcze i wtedy coś dopiszę rozsądnego :)

złymiś

Dobry, zaangażowany wiersz. I tyle mogę o nim powiedzieć, bo po prostu jest dobry.

tajemna

Dodam swój grosik do gwiazdki. Puenta jest rewelacyjna szklanko. Podchodziłam do tego wiersza kilka razy i ciągle coś fajnego w nim odkrywam, dajesz wiele możliwości czytelnikowi, dla mnie najlepsza druga strofa. Ech... cały jest świetny. Jak piszę, że druga najlepsza to mi tej pierwszej żal. O! :D