Andrzej Cnotliwy a Opowieści Plemienne (wiersz)

Eliade mi się wspomniał z tymi plemionami. :)

;)

wiersz wymagający wręcz rozłożenia na czynniki pierwsze. jest opowieścią ze skomplikowaną, acz wciągającą fabułą, która, ku mojemu zadowoleniu, nie kończy się prosto, lecz intrygująco. pierwsza część jest swoistym preludium do rozważań, do warstwy zawierającej swe znaczenie w 'dawniej', 'dziś' i 'potem' . jednakże teoretyczne 'dawniej' ma bardzo duże odniesienie do teraźniejszości, m.in o fałszywym i prawdziwym bohaterstwie, wartości myśli, zepsuciu, itd. druga część,'podpunkt' A, utrzymana jest w lekko 'tubylczym' klimacie. skrzeczący ptak może być bardzo rozlegle interpretowanym symbolem. szczególnie spodobali mi się 'tu i tamto bylcy' :) i B. ten fragment stanowi w pewien sposób wyodrębnione podsumowanie, będące inwersją stworzenia człowieka. takie monumentalne przedstawienie oraz pewna doza tajemniczości i niedopowiedzenie w nim zawarte zmuszają do rozmaitych refleksji. i trzecia część, wyrażająca jak gdyby stosunek Andrzeja do całości. to pozostawione samotnie 'A' jest bardzo zastanawiające. może być zarówno brakiem słow jak i swoistą kpiną, złotem ukrytym w milczeniu... wielki bodziec do myslenia mi dałeś i za to ocena.
Pozdrawiam

Dziękuję za, jak zawsze solidną, interpretację.
Również: pozdrawiam!

Znakomity (nie wiem czy to dobre słowo) eksperyment. Inteligentnie odnosisz się do literatury, władasz nią, zmieniasz wedle swoich potrzeb. Zmuszasz czytelnika do myslenia, a to wielki plus dla Ciebie. Lubię takie niedopowiedzenia i zgrabne skakanie z jednego tematu na drugi, zarazem spinanie je wszystkie w klamrę.

jak mnie denerwują takie zajawki, to taki znak: "uwaga! ten wiersz jest dobry! i nie mówić inaczej!
no dobra, wiersz jest dobry, bo co mam powiedzieć :)

Zawsze możesz powiedzieć inaczej, ew, jeżeli uważasz inaczej ;)