***

ew

Szkoda , że tytułu nie nadałeś tekstowi.
Na długo mnie zatrzymał ten wiersz, ma w sobie tyle więzi niezrozumiałej, tyle cudu poczęcia, tyle zwątpienia i zachwiania wiary, i jeszcze jakiegoś przegrania, to wszystko szarpie i nie pozwala odejść od czytania.
Poproszę o gwiazdkę dla tego wiersza.

Marek Dunat

w tym miejscu :

czy chciałem się zastrzec
że zgodzę się na pewne warunki

powtarzające ,,się,, dobrze byłoby zmienić . wydaje się, że można by popracować również przy zapisie szczególnie tego fragmentu :

jakiegoś słowa zapomniałem powiedzieć
przy narodzinach
tyle było szumu
a poza tym krew i coś
co oblepiało miłością mojej matki

może zdania
nie wiem

jakoś ten oderwany od strofoidy dwuwers łączy sie z wersem jej ostatnim stwarzając pewne zamieszanie w zrozumieniu czy to miłość matki oblepia , czy może zdania oblepiają .
całość czyta sie dobrze i pozostaje w pamięci . wstrzymuję się od poparcia wniosku o gwiazdkę .

estel

Asteronim miast słownego tytułu - rzeczywiście biednie wygląda. Wiersz zasługuje na tytuł. Rzeczywiście zatrzymuje. Niekwestionowana racja i przerażenie są w wierszu. I jeszcze trochę. Wzbudza emocje, zastanowienie i cholerną niemoc. Przychylam się do wyróżnienia, właściwie prócz braku tytułu nie ma z czym polemizować. Tak jest.

Panienka z okienka

mam przed oczami obraz bojącego się jak małe dziecko starca. i mnie też chwycił.

joan

prosto, na temat i zgrabnie:) za estel- przerażenie czuć- aż ciarki po plecach

Michał

A ja, obok faktycznie istotnego w tym wierszu bólu, dostrzegam przede wszystkim ironię:

czy chciałem się zastrzec
że zgodzę się na pewne warunki
między innymi na jakąś niekoniecznie największą
dziejową misję ->

zapytanie czy dziecko, obdarzone życiem, naprawdę chce ten dar. Ja to rozumiem w ten sposób. Jednak do gwiazdki się nie przychylę. Wiersz owszem, dobry, ale nie widzę tu wyróżnienia.

marzena

Fajnie piszesz. Głupie to słowo fajnie.
Jak wymyślę inne, to wstąpię jeszcze raz. :-)