nie ma już

Kuba Nowakowski

ugory i zasiewy tego kraju

parzą bose stopy dziewek

i gołe plecy dziwek

będące często jednym

i tym samym ciałem

 

strachy już nie są na wróble

bo te sępich nabrały zwyczajów

w gorszej stronie świata

gdzie chleb jest do deptania

a nie do pocałunków

 

sól tu wietrzeje w oczach

oczy mgłą z czterech kropli zalane

te cztery na języku kładą

by wycedził nowej polski credo:

to nie moja sprawa

 

 

Kuba Nowakowski
Kuba Nowakowski
Wiersz · 10 września 2008
anonim
  • anonim
    tajemna
    miałam milczeć... ale nie mogę. Chylę czoła Domnul, do mnie trafił i zostanie na długo. Ulubiłam sobie. Niczego mi tutaj za mało, niczego za dużo... no może:

    bo te sępich nabrały zwyczajów - tutaj jedynie wywaliłabym "te", ale to takie moje osobiste czepianie się ;)

    Ode mnie prywatnie masz tu reda i blue stara jak nic. Jest klimat, czuć zawód, złość, wściekłość może, odczytuję tu też zrezygnowanie, przygnębienie, żal... i kurcze no.. talent masz jak dzwon Zygmunta, taki wielki. o!

    Serdeczności ;)

    · Zgłoś · 16 lat
  • joan
    no pięknie domnul - świetnie Ci wyszło to pisanie:)

    widać znieczulicę, widać pogardę i widać te zmianę ludzkości

    świetnie:)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Dobre. Nie wiem, czy nie najlepszy jaki czytałem Twój. To przewartościowanie, które zaczyna się już w pierwszej zwrotce, ma swoje zamknięcie w ostatniej.

    · Zgłoś · 16 lat
  • punkleks
    Podzielam opinie.

    · Zgłoś · 16 lat
  • ataraksja
    trudno jest dziś napisać dobry tekst `zaangażowany`. Tobie udało się wyśmienicie. każda strofka to oddzielna pointa.
    już to słyszę... w wersji jakiegoś barda. ale czy dziś tacy jeszcze są?

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    MadaM
    ja trochę na przekór, zastanawiam się na ile Twoich emocji zawarłeś z tak zwanej autopsji a ile z obserwacji. Wychodzi mi, ze to pierwsze przeważa.

    I mały kamyczek, styl stylem, lecz Polska to duża litera, niekonsekwentnie, lecz w moim staroświeckim stylu: wszak odbieram ten tekst jako mocno zaangażowany... . (dodałem go do swoich ulubionych, kurde znów pean ! )


    · Zgłoś · 16 lat
  • Kuba Nowakowski
    zastanawiałem się nad Polską z dużej litery (ona jest dla mnie zawsze z dużej) tu jednak, mała literka jest dopełnieniem krytycznego stosunku do tego co opisuję. Natomiast proporcja emocji do obserwacji rzeczywiście przeważa w stronę uczuć, choć te biorą się z tego co widuję. Dzięki

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    MadaM
    ... to polacy ( niestety ), choć nie wszyscy, to polacy...

    · Zgłoś · 16 lat
  • ew
    Dobry wiersz, bardzo dobry, zmiana w strachach na wróble daje do myślenia, gdyby nie dosadność przy chlebie do deptania i do pocałunków, wystąpiłabym o gwiazdkę.

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    Sirocco
    Mat. 5:13
    :"Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana"


    · Zgłoś · 16 lat