oporny (wiersz)

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; mso-pagination:widow-orphan; "Times New Roman"; mso-fareast-"Times New Roman";} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} p {margin-right:0cm; mso-margin-top-alt:auto; mso-margin-bottom-alt:auto; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; "Times New Roman"; mso-fareast-"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

jakoś jeszcze znosimy to życie

oklapnięci czterdziestoletni

przepisani w porwanym zeszycie

wśród nie swoich marzeń i bredni

przy tomikach moczymy powieki

może drgnie coś i ruszy na czas

by w pokoju pachniało człowiekiem

z którym warto po życiu się śmiać

póki co niech się święci niedziela

zwykły dzień niech szarzeje do krwi

gdy się ściany wiecznie podpiera

nawet szampan smakuje jak łzy