mokre podkoszulki (P) (wiersz)

ciekawe .. ciekawe.. za szybą reumatyzmem złamany peel marzy sobie o tym co już nie dla niego :)

no chciałoby się księciuniem jeszcze pobyć:D:D:D

wyrównaj wers pierwszy

się robi..:P

no i piknie jest :P

"reumatyzm mieszka w stawach
przy których piszę wiersze" - no pięknie wykorzystana wieloznaczność naszej ojczystej mowy :)

"deszcz kolory kradnie" - niby robi się nie przyjemnie, a jednak jest tu baśniowy wydźwięk: "dziś żadnej pannie nie spadł
siedmiomilowy bucik". jak wiadomo, w baśniach zawsze wszystko dobrze się kończy, pod warunkiem, że nie mówimy o czarnych charakterach.

strzelasz do czytelnika wierszami, jak Wilhelm Tell do jabłka :)

ten ma smaki i gorzko-słodkie zapachy jesieni. znów mi się przypomniała stara piosenka, którą śpiewała młodziutka Kalina Jędrusik "Jak pan się trzyma, jak pan się trzyma, to nie do wiary..." i zmieszała mi się z nastrojem "Jesiennego pana" śpiewanego przez Sławę Przybylską :)

bardzo się podoba :)

"na mokrej znowu pada
odpływa lato z deszczem
reumatyzm mieszka w stawach
przy których piszę wiersze" - i po tajemnicy! Stawy! Przeprowadzam się! :)

Ciekawe. Na tak.

I ten siedmiomilowy bucik, no na tym buciku... chodzi!

"reumatyzm mieszka w stawach" jakiś pomysł
"nimfetki klną na wrzesień" ok - pod warunkiem reszty.

reszta tekstu nie istnieje. pozdrawiam

nie istnieje..
sens mi się wypróżnił:(

taki nastrojowy... Smutna ta jesień