fryzjer

rodzą się

w cierpieniu rwane zębami mądrości,

ósemki na własnym krzyżu cudzymi wybijane

belką w oko cyklopa za oko proroka.

oba tak samo czujnie ślepe.

pełno ich

a jakoby nikogo...

podobno zapłacone kartą

nie stały się ciałem, nadzieją

z podwiązanymi jajowodami,

bezpłodnym paplaniem - kochaniem

się.

przychodzą,

gdy zakochany fryzjer układa mi w głowie,

gładzi myśli o jutrze lekko tnąc ciężkie od wczoraj

dziś. mów. wchłaniam z niedoboru żelaza każde,

pasmo za pasmem, urodziwiej z uwagą,

pięknieję(ą).