Z pamiętnika Damy Karo. (wiersz)

Cóż za piękny bal!

Strojne panie plotkują po kątach,

a panowie wypatrują co lepszych trunków.

Stoję na środku sali,

wdycham tytoniowy dym,

tonę w kieliszkach czerwonego wina...

Nasłuchuję cichych jęków skrzypiec

i upajam się pożądaniem w oczach

podstarzałych wdowców.

Jestem lalką o pustych oczach.

Guziki gorsetu wbijają się w skórę,

spinki z kości słoniowej kłują umysł,

brylanty ciążą u szyi.

Lecz każdy ból jest częścią dumy!

Już ja pokażę tym zazdrosnym paniom

z kim liczyć się należy!

Szum koronek narasta.

Już niedługo, jeszcze tej nocy

zapomnę o gorzkich słowach nasączonych jadem,

zapomnę o samotnych puchach,

zapomnę o groźnej minie statecznej damy...

I zostanie tylko

dym,

wino,

i skrzypce.