Tomek opowiada o samotności

proboszcz mówi że ateista

o sobie lojalny opozycjonista

I

i wspinałem się na barki a wiedziałem że Golgota

z nadzieją (tą dla głupich): nie zaplątam się

 w pięcioliniowe przekleństwa

dla głupich bo wierzyłem

i obejmowałem wyciskałem

to sto dwadzieścia w biuście

do bólu czekając na za późne z wiarą...

II

promienie słońca jak szpilki

jak szpilki z wielkiego zakładu krawieckiego

dźwięk budzika jak siekierka

rozdzieliła utopie znad sufitu

na sen i tą gorszą resztę

kawa się rozlała- kolejne moje umieranie

tramwaj się spóźnił- paruję razem z asfaltem

z ludźmi made in china zamiast made in heaven

gotujących się jak to przystało na bycie instant

do piętnastej trzydzieści- wytrzymać z ekshibicjonizmem myśli

anty- anty- anty- człowiek

dopóki nie pójdę do nieba

ale nie pójdę bo mam lęk wysokości

III

i to nic że piję znów za ciszę

podobno prośbami wmawiam

w ciebie milczenie

a wieczór ma zapach tytoniu i wżera się w kołdrę

wżera się w poduszkę jak zwykle zimną

po prostu bądź a klęknę

bo kanibalizmu nie uznaję wybacz

a rozmiar dwadzieścia na piętnaście- obrazek z kolędy

to dla mnie za mało by wierzyć

ale dopóki pościele na balkonie

nie ma wojny z niebem

pokoju z przeszłością- a i ty będziesz i bez ciebie klęknę

podobno nigdy nie jest za późno na powroty.....