We mnie. cz. II Witrażyki

Q

ty rozchylanie gałęzi
a ja rodzenie płomieni
trzeba zmrużyć oczy

więc pochylasz głowę

wystraszone skrzydlate
a zamierają upadają
grzesznie małe
kamyki
na kędzierzawość ziemi

Q

Wiersz · 11 października 2008

ew

Ładne to, kędzierzawością ziemi ładnie zakończyłaś. Drżenie promieni tylko taniocha zalatuje, ale poza tym bardzo mi się podoba.

· Zgłoś · 16 lat
Q

Ew, ale to gałęzie drżą:D Nie chciałam, zeby aluzja była dosadna;)

· Zgłoś · 16 lat
ew

wszystko jedno co drży, drżenia są be :)

· Zgłoś · 16 lat
Q

Wezmę sobie w serce. Q, Zakonotowac;"drżenia be".:):)

· Zgłoś · 16 lat
Michał Domagalski

Przyzwoite.

· Zgłoś · 16 lat
estel

Oo. Tyle sensu przy oszczędności słów.
"ty rozchylanie gałęzi
a ja rodzenie płomieni" - ładne. :) Leci do cyklu.

· Zgłoś · 16 lat