Śmierć

Do niedawna była immanentnym bytem

Zamkniętym w człowieku posłańcem

Odnoszącym do nieskończoności

Plany niezrealizowane

Wraz z rolą w telewizji stała się transcendentną  formą

Pozbawioną ludzkiej  refleksji upudrowaną lalką

Jej agenci negocjują coraz wyższe stawki

Za godzinę na wizji

Szczególnie jej do twarzy w czerwonym

Dużo czerwonego nałożonego na dobry podkład

Najlepiej Max Factor albo Dolce & Gabana

Dobrze opłacana jest  rola śmierci na służbie

Narodowi i ojczyźnie z płaczącymi dziećmi

Na wzgórku za miastem przy kapliczce

Gaża jest wyższa  gdy staje się kochanką ministra

Jej cena rośnie ponad wartość

Dla króla i prezydenta

Nietelewizyjna śmierć chorej na raka macicy

Matki trójki dzieci

Zdycha z głodu