raga wieczorna

szklanka

ostatni autobus staje się matczyną piersią
wyssaną z nocy plastikowych siedzeń

z rozmysłem zalewa tłum mlekiem
wyprasowanych tyłków z kieszeniami na dom pracę dom

znów kochamy się w przerwie na reklamy
między jakimś jazzem a jakimś budowaniem świata
jacyś

turyści wśród własnego wybrakowania
fotografujemy się przy architekturze martwych naczynek
mrużąc oczy od mydlin
my kieliszki
i nasze uszkodzone dna

szklanka

Wiersz · 26 października 2008

Grzesiek z nick-ąd

czy ty szklanka ja kieliszek,czy vice versa...:) szorki za takie tam
dawno nie czytałem pani szklanej i cieszę się że własnie tak mi dane było ją przeczytać
podoba się bardzo ta pani bezsilność w walce z szarością mydlin i reklam

· Zgłoś · 16 lat
E

"znów kochamy się w przerwie na reklamy
między jakimś jazzem a jakimś budowaniem świata
jacyś"

To na plus

"my kieliszki
i nasze uszkodzone dna"--> to też

reszta imo tak plus/minus, z tym, że początek stanowczo zbyt udziwniony, przemetaforyzowany.

pzdr.
E.

· Zgłoś · 16 lat
Marek Dunat

jak eliat . cholernie przekombinowane w początkowych wersach. dalej o niebo lepiej , a nawet ślicznie.

· Zgłoś · 16 lat
ew

Uszkodzone nasze dna - to bardzo wymowne, kochanie się w przerwach na reklamy- nie wysiliłaś sie w tym miejscu. Całość wrzeszczy niezgodą na rutynę. Ładne, ale jakby trochę brakło czegoś.. może faktycznie prostoty przekazu.

· Zgłoś · 16 lat
Andrzej Talarek

Ja też z Markiem się w pełni zgadzam. Druga połowa do mnie mówi płnym głosem. Akurat niedawno słuchałem Garbarka w jego ragach i sagach i tak spróbowałem skojarzyć jego saksofon ze słowami wiersza.
Graja mi dwie ostatnie zwrotki.
Pozdrawiam

· Zgłoś · 16 lat

raga wieczorna

szklanka

Zgłoś obraźliwe treści