między-między (wiersz)

1.
wypełza z bieli pociętej drobnymi
żyłkami zero-jedynek

wokół słów
(łuszczą się jak farba
na portrecie doriana graya)
splątane macki meduzy

2.
parzy bezmyślnie żeby zapomnieć
o kryształkach soli na własnej skórze

o braku kropek

zdania pączkują i giną zanim dotkną
brzegu istoty rzeczy

3.
niepotrzebnie

4.
wystarczyłoby odwrócić głowę
na horyzoncie wzgórza krainy "nigdzie"
eolia albo żagiel łódeczki z kory drzewa

wiadomości złych i jeszcze gorszych

5.

czekamy na odpływ lub przypływ
(nieważne)
grzęznąc w przybrzeżnym piasku
z wykałaczkami w dłoniach

my
kasztanowi pod łupiną kartki

wioślarze słów