Aleja Zakonników (wiersz)

 

trzecia na północ aleja po prawej
złamanym kciukiem pieczętuję jej imię
to nic kciuków ci u mnie na pęczki również
tych złamanych ze szczególnym okrucieństwem

małe pieski z Placu Rosetree nigdy nie szczekają
głośniej od śmiechu dziwek Paryża

nieistotne zazwyczaj fakty przemawiają do mnie
przechylam kolejną lampkę Cru Classe Des Graves podpatrując
jak zachłannie uśmiechasz się i rozchylasz uda

czy już zawsze muszę odchodzić kiedy zaczyna się bal
a gdyby tak wspólnie wejść w biel alei
trzeciej po prawej
na północ