Moje wejście

hipopotam

Wyrzucili mnie
ze szlachetnego grona obdarzonych talentem.
Włóczę się teraz, po ścieżkach krainy mądrości.
Sam,jeden,spotykam czasem jakieś cienie,
ale to bardziej zjawy niż miłe duchy.

Umarłem,a ze mną moje litery,
każda c o r a z bardziej
odrzuca swoją wartość i specyfikę.
Nie ma już nosówek,twardych,dźwięcznych
czy słodkich zmiękczeń.
Pozostały nam materialne cuda umysłu
i niewytłumaczalne działanie synaps.

Boga nie ma.

Błąkam się po Urlo, zwiedzam
zamszone zakamarki i oczekuję w każdym
z nich smoka albo słonecznej dziewicy.
"Ten to miał pomysł i jakież wykonanie",
a teraz niemrawo pisząc na skrawku drzewa,
moje ostatnie zdanie przed zejściem niżej
przestrzegam was.
Nie wierzcie moim słowom,bo to wszystko

ja przemyślałem.

hipopotam
hipopotam
Wiersz · 6 grudnia 2008
anonim
  • ew
    Po przecinku należy się spacja. Tekst wkleiłeś bardzo niechlujnie, przejrzyj raz jeszcze i popraw co się da.
    Sama treść, średnio wypadła ,a cz nie jest najgorzej, wyobcowanie wyłania się z wersów i chyba o to Ci chodziło. Rewelacji nie ma, ale ja odnalazłam się w przesłaniu.

    · Zgłoś · 15 lat
  • Michał Domagalski
    Da się ten tekst obronić, chociaż mam wrażenie, że lepiej by było włożyć w niego trochę pracy. Miejscami nie do końca spójny.

    · Zgłoś · 15 lat
  • Marek Dunat
    jak koledzy. bez rewelacji , ale przewaga pozytywu.

    · Zgłoś · 15 lat