profanum (wiersz)

chujowizna wciska mi się

we wszystkie kąty obolałego ciała

odwodnionego nocą

obitego ścianami których nie widziałam

przerzygam się przez kolejny dzień

nie będę się łechtać po korze mózgowej

nie będę myślała o tym co dzieje się ze mną

kiedy jest jak wczoraj

muszę się nauczyć żyć jak dorosła dziewczynka

poważnie i odpowiedzialnie przestać robić z siebie pajaca

nie pić wódki gdy zaczynam tracić równowagę

nie pisać esemesów SZKSYPCZE do przystojnych psychopatów

muszę mieć w dupie że krystian rżnie się z danusią

siedzącą na pralce w łazience tuż przy mojej ścianie

i w dupie że pewnie kiedy się w końcu zakocham

świr popłynie dłubać się w siłowniach okrętowych

a także w dupie kiedy kac mija

a ja dostaję esemesa WIOLONCZELA