"Prawośc" (wiersz)

Żył raz człek niezwykle prawy,

pełen zalet , dobry wielce,

stronił od życia , zabawy,

czysty duchem, szczery sercem,

ludziom zawsze był przychylny,

i pomocą chętnie służył,

miły, grzeczny,duchem silny,

los mu długie życie wróżył.

Jego brat huncwot, niecnota,

nie podzielał jego sławy,

niedorajda i miernota,

uciech wszelkich był ciekawy,

Za nic ludzkie miał uczucia,

ludzkie krzywdy i cierpienia,

bez honoru i bez czucia,

pozbawiony był sumienia.

Traf szczęśliwy, bądż los złudny,

sprawił, że brat sprawiedliwy,

spotkał brata co obłudny,

tuż nad brzegiem rzeki Dzwiny.

W jednej chwili usłyszeli,

głos z odmętów wody rwącej,

obaj bardzo pomóc chcieli,

tam dziewczynie się topiącej.

Dobry brat pływak wspaniały,

patrząc w wody strasznej Dzwinie,

wiedział,jego kunszt za mały,

może zginąc przy dziewczynie,

Zaś brat , co się z światem kłócił,

ani chwili nie czekając,

w nurty rzeki wnet się rzucił,

z fal dziewczynę wyrywając.

Zdołał dziewcze uratowac,

lecz nie wrócił z tej wyprawy,

sam się w falach musiał schowac,

który brat to człowiek prawy?.