bezimienny

Michał Domagalski

Może to jest szczere, ale mam wrażenie, że wywarzać się próbuje tym tekstem otwarte szeroko drzwi. Poza tym - o ile nie mam nic do wielokropków - to tutaj zaczynają zamieniać się w bełkot. Nie niosą już wartości, ponieważ ich nadużywasz. Sięgasz po anaforę, którą próbujesz nadać znaczenie elementu budującego ten tekst, ale wywołujesz zaledwie wrażenie nudy. I to nie sama anafora, ale wkładanie w nią nie niosących zbyt wiele energii słów liter. Trudno te uznać za wartościowe klauzule ostatnich dwóch wersów: "bez imienia" - "bezimienny"... To powtórzenie ma jeszcze gorszy wydźwięk niż wszystkie inne w tym tekście, bo przecież nie tyle nie zaskakuje, co "załamuje". Po co to ostatnie słowo?
Jak dla mnie nie.