leżą i leżą (wiersz)

"czas się bokami przecisnął" Szczególnie to mi się podoba Grzesiu : ) Bardzo dobry wers : )A co napisałeś- prawda niestety. A ten pierwszy wers to przypadkowo jak u Norwida Ci się walnął? : ) U niego jest zdaje się:
" A ludzie mówią, i mówią uczenie,
Że to nie łzy są, ale że kamienie,"

Dalszy kontekst "W Weronie" tez mi pasuje całkiem, choć to tylko dwa wersy pozostały.

nieprzypadkowo ! od niego świsnąłem i zacząłem pisać ciekaw co mi wyjdzie:))

gorejąc, nie wiesz czy stawasz się wolny, czy to co było ma być zatracone...

" A ludzie mówią, i mówią uczenie,
Że to nie łzy są, ale że kamienie,"

A mi Gregor...


"Ja wiem, wiem
że gór tych siedem jest
wiem też wiem,
przejść muszę siedem rzek"

pod to się skojarzyło.................zadałeś dobry kawałek strof - choć w drugiej lekko przykulał rym.............Bardzo Serdecznie Pozdrawiam!

wiem uru wiem.. początkowo było
za szczęściem
z innego nieba
ale tak jakoś uformowałem ostatnie wersy w ten sam szyk:)
dzięki

Te 'leżą i leżą' nie daje mi spokoju. Z jednej strony to dla mnie przejaw bezsilności -bo plątało się, gubiło, bo czas. Najlepiej zalec i nie ruszać się z miejsca, aż zatrze się granica między tym, co realne a co już po.
Jest też i myśl bardziej ogólna - taka swoista symbioza słów poety i jego śmierci. Słowa trwają w sercu, zalegają, każą coś zrobić. Być może znów to samo i będzie mówienie, płacz i czas przemykający lub przeciskający się gdzieś. Ale jest potrzeba, by tych słów posłuchać...
Pewnie daleko mi do prawdy, ale tak to odbieram. Pozdrawiam, Grzesiek. Piękny wiersz.

No nie wiem. Druga strofa wszystko mi psuje, a w trzeciej poszedłeś na łatwiznę. Za to pierwsza dobra.

to nie kamienie ni łzy, jeno diamenty..

na dnie popiołu

a ja nadal nie potrafię tego płynnie przeczytać, skacze mi tekst i rozjeżdża przy czytaniu, chyba to kwestia przyzwyczajenia do płynności w czytaniu tego co piszesz.

po czwartyn wersie pauza... i leci:)

a dyby zrobić enter po każdym czwartym ?

:)

Bardzo dobry kawałek strof. :)

nom masz rację że to tylko kawałek... znaczy wycinek,
ale czyż poezja to nie hirurgiczny stół,na którym wycina się to co najbardziej boli?:)

Poezja to chirurgiczny stół. :P

Czy Ty nawet w komentarzu musisz trafiać w sedno? :)

to temat na poemat:)

A żebyś wiedział. :)

obiecuję że pomyślę o tym...jutro:))

a ja leżę i leżę i leżę i nikomu nie ufam i nikomu nie wierzę..

no każdy ma jakieś problemy.. i każdy ma jakiegos bzika:)