(nie)potrzebnie (wiersz)

Gdyby wczoraj było jutro, nie wypiłabym soku z cytryny

o zapachu plastiku. Wieczór w towarzystwie amolu i wyrzutów

sumienia- co najmniej niepotrzebny. A jednak kojący, powiedz,

czy to już reguła? Nieprzyjemnie cicha, niezapisana, całkiem

wszechobecna. Milczysz? Dobrze, przemilczmy minutę, tysiąc

i jedną, nocą zapalimy świece. Ładnie to wszystko wygląda

z daleka. Walka na słowa z podmiotem (nie)lirycznym- wygrana,

poeta się nie broni. W dobrą drogę między wersy hipisowskiego

raju, ironicznie- człowiek stygnie od środka, zupełnie bez wyrazu.