byle dalej od luster
ludzkich oczu
w embriony odosobnienia
tajnie strzeżonej paranoi
rzadko otwieram usta
by połknąć niedowierzanie
regularnie przyjmuję dawki
zobojętnienia
dystymia
Anityam
byle dalej od luster
ludzkich oczu
w embriony odosobnienia
tajnie strzeżonej paranoi
rzadko otwieram usta
by połknąć niedowierzanie
regularnie przyjmuję dawki
zobojętnienia
Anityam
Wiersz
·
23 kwietnia 2009
Banalnie, zbyt banalnie.