w linii prostej

może łatwiej byłoby gryźć płyty z żelbetonu
niż odnaleźć korzenie. ja stamtąd. tylko tak trudno przekroczyć
czas, siebie, nas gdzieś po drodze rozstawionych jak słupy.

łatwiej uciec nieśpiesznie, bez wiatru w żagle. stabilnie znaleźć
koniec świata. i tylko nie mów, że to właśnie moje miejsce.
nie wierzę.

może umrzeć nie przywołując imienia. zapomną szybciej
przecież nie istniałam w zamyślonych świtach.
boję się nocy

codziennie bardziej. dna, którego sięgają  przeklęci.

jesteś światłem, tylko tu mi wracać prosto,
z czyśćca nie potrafię wyjść.

3.05.2009